Луѓенца
 

Пред некое време прочитав подсмешлив коментар на една пријателка на ФБ која се прашуваше какви се оние луѓе кои за другите го употребуваат деминутивот „луѓенца“? Па, биле вакви, па биле онакви и така натаму и така наваму.

Е, сега, како прво, претпоставувам дека изразот луѓенца е превод од сочниот српски израз „човечуљци“. Некои оваа именка можеби ќе ја преведат како човечиња. Некои можеби мислат дека човечиња и луѓенца се изрази кои опишуваат различни карактеристики. Но, јас зборот „луѓенца“ го доживувам како кратенка за „Карикатури од луѓе“. Тие однадвор личат на луѓе. Имаат две очи, две уши, нос и уста. Некој има коса, некој не. Имаат раце и нозе. Одат, јадат, зборуваат, се смеат, ја валкаат околината. Прават се што прават луѓето. Ама не се луѓе.

Ќе прашате: „Зошто?“

Бидејќи за некое човеколико суштество да стане човек, прво треба да се очовечи. Тоа значи дека треба да стекне свест за себеси, но и свест за другите. Потоа треба да има свест за доброто и лошото што се манифестира преку чувството на срам. По срамот луѓето се разликуваат од животинчињата. Потоа треба да има свое достоинство, но и да го почитува туѓото. Да се почитува себеси, за да може да ги почитува другите. Да има способност за ги препознае мотивите за своите реакции и емоции, но и да умее да влезе во кожата на другиот и да почувствува како му е нему.

Очовечувањето значи да станеме свесни дека се што постои во Универзумот е поврзано меѓу себе и дека правејќи му добро на другиот си правиме добро и себеси и обратно.

Како да ги препознаеме?

Луѓенцата обично се како гумата. Немаат р'бет. Се виткаат на онаа страна каде што мислат дека ќе добијат некоја лична корист, коленичат, се вовлекуваат во нашите телесни отвори, лижат каде што не е за лижење. А, богами и плукаат онаму каде што би требале најмногу да излижат, ако оценат дека од тоа ќе имаат некаква полза. Така, тие се првите до шефот што секој ден му делат комплименти, аминуваат се што тој ќе направи и каже, му купуваат ситни подароци, му носат јадење и кафе. Но, немојте да се залажувате дека тие така покажуваат љубов. Напротив. Тие, во суштина, го мразат од дното на душата тој пред кого коленичат, го озборуваат зад грб и се би дале, барем за минутка, да бидат на негово место. А, кога ќе се најдат во таква ситуација, тие се оние кои безмилосно ќе му го заријат ножот во грб.

Луѓенца се оние кои се буткаат во редовите пред продавниците или со изговорот „Само да прашам“, влегуваат пред сите и додека сме трепнале си ја завршуваат работата. Секако, ако им дозволиме. Ако не им дозволиме ќе ни глумат покајување, но ќе размислуваат на кој друг начин би можеле да не изманипулираат за да си ја остварат целта.

Луѓенцата често се кријат и меѓу нашите пријатели. Тоа се сите оние кои ни глумат љубов и приврзаност, ни се декларираат како најдобри пријатели, не коваат во небо, а всушност се трудат да ја запознаат нашата ситуација, финансиска, семејна и емотивна и да видат како би можеле да ги искористат нашите слабости за да профитираат. Некогаш е тоа бесплатна пијачка, некогаш ручек, некогаш е вработување. Но, често пати излегува дека некој од луѓенцата типувал на нашиот маж или жена.

Луѓенцата ќе ви се прават лизни-мази додека им треба нешто од вас. А, кога ќе го добијат тоа нешто повеќе нема да ве познаваат или уште полошо, ќе ви најдат маани што ги немате за да имаат материјал да ве озборуваат. А, се со цел да ја минимизираат добрината што сте им ја учиниле.

Луѓенца се сите оние кои се тука за вас кога ви е добро. Но, не дај Боже да ви е потребна некаква помош. Ако треба да ви го причуваат детето додека сте на лекар, да ви помогнат при селењето, да ве тешат кога сте даун, да ви купат лекови. Тогаш тие, речиси редовно, имаат други обврски, немаат време и тие си имаат свои проблеми, ќе им дојдат кумовите на гости, треба да ја посетат болната мајка, жената не им дозволува да излегуваат од дома по истекот на работното време, и нивното дете се разболело и слично.

Луѓенца се и сите оние кои за едно тапкање по рамо, за еден сендвич, за скалило погоре во кариерата или за грст сребреници, сеедно, се во состојба да се продадат себеси, семејството, предците и потомците, името и татковината.

И што е најважно. Не заборавајте дека луѓенцата многу лесно се навредуваат. Ако не го добијат тоа што замислиле дека треба да го земат од вас, тие веднаш ќе се налутат и повеќе нема да ви зборуваат. Па, што очекувавте? Немаат тие време и енергија да инвестираат во неисплатливи инвестиции. Треба да ги разберете и да им дадете се што ќе ви побараат. Ако сакате да ви останат пријатели. Ако не, кој ви е крив? И онака има уште многу луѓе низ светот што тие треба да ги обесчовечат.

И конечно, луѓенца се сите оние кои ви љубоморат затоа што сте станале и останале луѓе, но ништо нема да направат да станат слични на вас.

Знаете ли зошто?

Затоа што мислат дека така им е поисплатливо.

П.С. Не се тревожете ако се препознаете во некои делови од описот. Сите ние сме луѓенца во некои ситуации, бидејќи не сме совршени. Но, вистинските луѓенца се такви постојано.

Виолета С. Марсол

 

 
 
Регистрирано во Македонска Авторска Агенција
под реден број 970 Скопје
 
Ниту еден дел од овој текст не смее да биде препечатуван, копиран или објавуван во било која форма или на било кој начин во електронските или печатените медиуми, без писмена согласност од авторот.
Недозволеното репродуцирање се казнува со закон.